140 περίπου

Έσφιγγε την κάρτα επιβίβασης στην τσέπη.  Η καχυποψία την κάρφωνε στην ευθεία του κυλιόμενου διαδρόμου του αεροδρομίου. Κανείς δεν την ακολουθούσε αλλά το πτερύγιο του αυτιού της άκουγε έναν να ρωτά που νομίζει πως πάει.  Χάνοντας την όρθια θέση της βρισκόταν ξαπλωμένη σε ιμάντα μεταφοράς τροφίμων. Προσπαθούσαν να την γεμίσουν σαν πλαστικό δοχείο με κοκκινιστά μπουτάκια κοτόπουλου. Έσκιζε τα χέρια της σε μεντεσέδες και γρανάζια και ξεβραζόταν σα σακί σε μια κενή αποθήκη. Ο τύπος με το τεράστιο κοπίδι της το έδινε για τον καρπό της. 

Σηκώθηκε ιδρωμένη. Τα φάρμακα ανέστειλαν τις κρίσεις πανικού η κατάθλιψη ξύπνησε όμως όπως πάντα ενοχλητικά ζεστή. Έξι χρόνια από την απόπειρα περπάτησε αυτά που έμαθε ότι περπάτησαν οι άλλοι. Αλλά δεν έφτασε. Ίσως γιατί η ευθεία καμπύλωσε σε κύκλο όταν άργησε. Όταν πέθανε. Κραύγασε «limbo» και πέταξε από το μπαλκόνι του 4^ου.

Χάϊδευε το εισιτήριο του τρένου γελώντας. Ήμουν ελεύθερη.

Ούρλιαξε

Η στιγμή πάντα θα σε καλεί να πάρεις μία θέση. Επαναλαμβανόμενα, μια και ο χρόνος είναι σαν το μπουρίτο όπως λέει και ο Ρίτσαρντ.

Προσπαθώ να μην αναφέρομαι σε θέματα που δεν άκουσα, είδα ή βίωσα προσωπικά. Βαρετό- αν σκεφτεί κανείς πόσο προστατευμένη ήταν η ζωή των λίγο μεγαλύτερων σε ηλικία καθώς μεγαλώναμε.

Όχι γιατί έλειπαν τα προβλήματα και οι κίνδυνοι. Αλλά γιατί υπήρχαν λιγότερες υποβολές. Μπορούσαμε να μην ήμασταν όμοιοι μια και κανείς δεν είχε απόλυτη ιδέα για το πως οι όμοιοι έπρεπε να είναι.

Εμάς μας σκλήραινε ο δρόμος, η έλλειψη επιτήρησης, οι γρίφοι της καθημερινότητας. Το γνωρίζαμε από νωρίς ότι το σχοινί θα πρέπει να το κρατήσουμε μόνοι και από τις δύο άκρες. «Ή σχοινάκι θα παίξεις ή θηλιά θα το κάνεις», μου έλεγε ο πατέρας μου. «Μοναχή θα κανονίσεις πόσα μέτρα σε βαστάνε».

Δεν έχω παιδιά. Αλλά αν έπρεπε να προστατεύσω ένα, να μερικά από αυτά που θα του έλεγα:

• Τίποτα δεν είναι σοβαρό. Όλα είναι αστεία. Θα πεθάνεις πριν καταφέρεις να κρίνεις τη διαφορά τους όπως και να έχει.
• Είμαστε όλοι ίδιοι. Παλεύουμε να γίνουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε. Έτσι νομίζουμε ότι πρέπει.
• Αν σε προκαλέσουν ρώτα «γιατί». Αν σου δώσουν  λόγο ρώτα «εγώ τι θα κερδίσω». Αν σου παρουσιάσουν και κέρδος, τότε πες «όχι». Αυτές οι προκλήσεις έχουν πάντα σοβαρές συνέπειες. Για σένα ή για κάποιον άλλο.
•  Όταν βλέπεις άνθρωπο θυμωμένο να τον ρωτάς πάντα «Τι φοβάσαι;»
• Να ακούς όταν βλέπεις και όταν βλέπεις να ακούς. Και τα δύο μαζί δύσκολα θα σε προδώσουν.
• Μίλα. Θέλω να μάθεις όλο τον κόσμο αυτά που δεν σου αρέσουν.
• Ζήτα βοήθεια. Ο άλλος δεν μπορεί να ξέρει πότε πραγματικά τη χρειάζεσαι.
• Αν νοιώσεις κίνδυνο τρέξε. Αν σε φτάσει, ούρλιαξε. Αν δεν έχεις γρήγορα πόδια, πρέπει να έχεις δυνατό λαρύγγι.
• Το σώμα σου είναι δικό σου. Αν κάποιος στο ζητήσει, φρόντισε να του φερθεί καλά. Αυτό βλέπεις κουβαλάει όλα όσα αγαπώ σε σένα.
• Θα είσαι συχνά μόνος σου. Αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. Αλλά θέλω να ζήσεις.
• Αποφάσισε. Ποιος θέλεις να είσαι; Μην μου πεις. Εγώ αποφασίζω μόνο για μένα.

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους ανόμοιους που αγαπώ και θαυμάζω και εκτιμώ και λατρεύω και θέλω να είναι πάντα καλά και υγιείς και ζωντανοί. Γιατί αλλιώς βαριέμαι.

Λάθη

Ή τελειότητα. Για μια ζωή που περιέχει ρίσκα, επιλογές, εναλλακτικούς δρόμους, υπολογισμούς, ζυγίσματα, φόβους, άγνοιες, κουλτούρες, υπο-κουλτούρες και βίτσια - αυτό που οι περισσότεροι ματεριαλιστικά αποδέχονται είναι δύο άκρα αποτελέσματα.

Οι αντικρουόμενες δυνάμεις του λειψού και άρτιου που πάλλονται στον καθένα μας είναι αυτές που θα γράψουν επίλογο στην προσωπική μας ιστορία.

Τι και αν οι ιδιωτικές μας υπερκαλύπτονται από τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συγκρούσεις; Οι επαναστάσεις δεν έρχονται στο προσκήνιο να επιβεβαιώσουν αυτές αλλά την ύπαρξή μας στις 3 διαστάσεις που γνωρίζουμε.

Θέση, αντίθεση, σύνθεση. Οι πέτρες που ρίξαμε στο ποτάμι του Ηράκλειτου για να περάσουμε κάστα-κάστα στην απέναντι όχθη. Και σαν να ήταν τα νερά ωκεανός σε κάθε στραβοπάτημα σκάνε κύματα οι αμφισβητήσεις.

Κατανοούμε το βαπτιζόμενο ως λάθος με το που ξεκινήσουν τα ρολόγια μας αφού θεωρούμε την βαπτιζόμενη ως τελειότητα προϊόν εκπαίδευσης. Το κέντρο αντίληψης της εξέλιξης των ανθρωπίνων όντων είναι ένας κάποιος χρόνος.

Με κάθε προτροπή, αποτροπή ή τιμωρία δημιουργούμε νέα μέλη βάσει αφύσικων νόμων ώστε να επιτραπεί η απρόσκοπτη λειτουργία του κοινωνικού εκκρεμούς. Και όταν καλεί ο κούκος τα μεσάνυχτα το λάθος δεν γίνεται πια αποδεκτό, η τελειότητα γεννά φθόνο.

Μα, αν οι πέτρες έχτιζαν μια γέφυρα και τη λέγαμε ταύτιση; Θα είχαν το ίδιο νόημα οι συγκρίσεις, οι έννοιες, τα σύμβολα; Μυθολογικά θα έμενε άνεργος και ο Χάρος.

Ήταν ο Μαρξ ή ο Γκάντι τέλειοι άνθρωποι; Μήπως θα τους έφτυνε στα μούτρα ο Ζαρατούστρα; Δεν ήρθε ο χρόνος ακόμη για να πούμε. Πίστευαν όμως στην ταύτιση, στην ολότητα. Και για τον άνθρωπο και για τις κτήσεις του.

Αν είναι να λαθέψουμε ας το κάνουμε άψογα.

Στο φίλο μου το Στέργιο που πιστεύει ακράδαντα ότι οι μπουρζουάδες δεν είναι ερωτικοί. Που εκτιμά τον Μπρέζνιεφ.

Ποιος σου ζητάει να μη ζήσεις;

Η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα και η Ωραία Κοιμωμένη παλεύουν κυριολεκτικά την Ελλλάδα του 2015.

Οι μεγαλύτεροι μύθοι της Ευρωπαϊκής ευημερίας θα πρωταγωνιστήσουν για πρώτη φορά στο βιβλίο της Μικρής Γοργόνας. Αυτό τις μπερδεύει, τις λυπεί και τις θυμώνει. Λάθος; Μάλλον όχι.

Η Σταχτοπούτα ξε*χμ*ώθηκε να φτάσει στο επίπεδο που ήθελε. Τι τζάκια καθάρισε, τι ψάρια ξελέπιασε, τι χοντρές, άσχημες και ατάλαντες ανέχτηκε. Κέρδισε επάξια το γοβάκι με τον κόκκινο πάτο. Και τα μπωτέ της θα κάνει, και τις γκουρμεδιές της θα φάει και στο μπρυκολάζ έχει μόνιμο τραπέζι γιατί μπορεί και γουστάρει.

Της Χιονάτης η παρέα – που τα φτιάνει όλα ωραία, έχει να λέει για τη λίντερ τα καλύτερα. Ενωμένη γροθιά η ομάδα απέναντι στις κακοπροαίρετες φακλάνες βορρά και νότου, κάνει τις μπίζνες της, κάνει τις τρέλλες της και σμπρώχνει ευτυχία όπου μπορεί και όπου την παίρνει.  Φροντίζει τα μήλα να είναι δικής της παραγωγής και έχει και τον πρίγκηπα καβάτζα να διώχνει τη μουχρίτσα.

Την Ωραία την ευλόγησαν χίλιες μοίρες και την έφτυσε μία. Αυτά που είχε τα είχε πάντα, δεν φταίει αυτή που κοιμήθηκε και δεν τα χάρηκε. Μότο της «δεν είμαι αδρανής, κάνω οικονομία δυνάμεων». Η μοναδική που είδε στον ύπνο της γκόμενο και την επομένη της έκατσε. Με άνθρωπο που κληρονομικά του αντιστοιχούν έρωτας και χρήμα δεν παίζεις.

Έρχεται όμως το καυ**ψαρο η γοργονούλα και τις χώνει σε εφιάλτη τύπου γιατί να σκίζονται μόνο τα δικά μου τα σωθικά, γιατί πρέπει εγώ να απαρνηθώ τα πάντα για να κάνω δυο γαμοβήματα μπροστά, γιατί στη στεριά δεν ζει το ψάρι και ο ανθός στην αμμουδιά, όλα πλάσματα του θεού είμαστε και άλλες τέτοιες νταλαρόπιπες (πριν τις επιχορηγήσεις).

Η επινόηση της Μέρμι είναι να ρίξει κάθε μια τους κανά φραγκάκι, να πάει το μικρό στη Βραζιλία να βάλει ποδαράκια και να ζήσει επιτέλους το θνητό έρωτά της. Να στείλουν και μια τορμπίλα στη φωλιά της Μεδουσο-Μάγισσας, να ξεβρωμίσει ο βυθός και τα καλαμαράκια από τα βαρέα μέταλλα.

Δοκίμασαν οι κοπελιές το «ουστ μαρή απ’εδώ, εσύ είσαι του Άντερσεν» αλλά δεν φτούρισε, γιατί είπαμε, όλες ζούνε στην Ελλάδα. Από την άλλη το ψιλολυπούνται το ψωριάρικο έτσι που καψουρεύτηκε μια ζωή - που θα μπορούσε, αλλά σίγουρα δεν έχει.

Σκοτεινό και επικό το έργο. Δεν ξέρεις αν πρέπει να το αφήσεις με τους Γκριμ ή να το δώσεις στον Καπουτζίδη. Πάντως αν η Ιχθύς ζήσει τελικά το παραμύθι, το στόρυ κερδίζει και πιούλιτζερ και μπούκερ και όσκαρ με μεταφορά στον σινεματόγραφο.

Δεν είναι να αδικείς τον Αίσωπο και τον Όργουελ που χρησιμοποίησαν – παραβολικά –  ζώα. Κανείς τους όμως δεν σου ζήτησε ποτέ να μη ζήσεις.

Εξαρτημένος Κοινοβουλευτισμός

Ρωτήσαμε μυστικά κάποιους από τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές μας τι σημαίνει πραγματικά για έναν πολιτικό να ανήκει στη μαγική πλέον κατηγορία των "ανένταχτων".

Η συνάντησή μας έλαβε χώρα μια βροχερή Δευτέρα σε ένα ζεστό χώρο κοντά στο κτίριο που στεγάζει τη Δημοκρατία μας, τις ελπίδες και - γιατί όχι; - τις φιλοδοξίες τους.

Δεν θα προσπαθήσουμε να "στρογγυλέψουμε" γωνίες ή να χαϊδέψουμε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Το λειτούργημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου εμπεριέχει κινδύνους, προσωπικά ρίσκα, συμβιβασμούς με κάθε λογής αποτυχίες. Καθίσταται δε ακόμη δυσκολότερο όταν ο πολιτικός δρα εκτός κομματικών γραμμών.

Αν λοιπόν θεωρήσετε τις παρακάτω απόψεις σκληρές, σκεφτείτε τα λόγια του Κίσινγκερ: "Το μεγαλύτερο στοίχημα της πολιτικής δεν είναι ο έλεγχος της ανομίας αλλά ο περιορισμός της εμμονής στη νομοτυπία".

β1 - Δεν είχα μέχρι πρόσφατα κατανοήσει πόση σημασία έχει το "μέγεθος" ενός συλλογικού οργάνου. Κιλό και ευρώ, κιλό και δολάριο. Ψηφίζω Κοινοβουλευτική Οκά. Κάτω η Κ.Ο.

β2 - Ως ανεξάρτητος, δεν έχω μείνει μόνος ποτέ Σάββατο βράδυ. Οι συνάδελφοι ενισχύουν τη φήμη μου και ως γκέι φρέντλι.

β3 - Δεν είμαι ανένταχτος. ή είμαι σε κάποιο ποσοστό. Μόνο να πάμε μπροστά θέλω.

β4 - Κινούμαι δεξιόστροφα, γιατί έτσι βιδώνουν τα μπουκάλια. Μέσα σε ένα τέτοιο επιθυμώ να σφραγίσω την αξία μου ως πολιτικού και ως συγγραφέως.

β5 - Ονειρευόμουν ότι ήμουν ο Σκανδαλίδης. Μετά με φίλησε στο μάγουλο.

β6 - Ίσως ήταν καλύτερη η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε αν αμειβόμασταν με μπλοκάκι.

β7 - Λατρεύω τη χωροταξία της πτέρυγας. Αν ήμουν νεώτερος θα χοροπηδούσα από θέση σε θέση σαν το κατσίκι της Χάιντι.

β8 - Δεν μας δίνουν να διαβάσουμε τίποτα πάνω από 5 σελίδες. Και ευτυχώς τίποτα δεν είναι υπογραμμισμένο.

β9 - Ο αρχηγός κόμματος της ζωής μου είμαι εγώ

β10 - Εγώ πάλι είμαι φυσικός κόματος. και από μικρή στα κάγκελα. Δεν έβαλα βυζιά για να προάγω τη χώρα στο εξωτερικό. 

β11 - Αν καταφέρω να λάβω μήνυση από τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τότε ίσως θα έχω ολοκληρώσει το πολιτικό μου έργο.

β12 - Οι εκλογές τώρα θα ήταν μάστιγα για τη χώρα. Είμαι έτοιμος να θυσιάσω την ελευθερία μου για το καλό της Ελλάδας.

β13 - Δέκα χρόνια ως βουλευτής δεν είχα απουσίες ούτε έκλεψα στην πρωινή προσευχή. Αλλά ήμουν πάντα πολύ κοντός για σημαιοφόρος.

β14 - Εγώ πάλι το έσκασα μερικές φορές. Στο κόμμα, μου είχε λείψει ο χρόνος για περίσκεψη.

β15 - Ανεξαρτητοποιούμαστε, διαγραφόμαστε ή και τα δύο. Ως εκλεγμένοι παραστάτες της Δημοκρατίας δεν καταφέραμε να εκφράσουμε τα αιτήματα της Ελληνικής κοινωνίας και να ανταποκριθούμε σε αυτά.

Και όμως. Στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, ο λαός θα αναζητήσει ξανά την εμπειρία και συμβολή σας. Παραφράζοντας τον Λακάν, ο πολιτικός αποδίδει πλήρως την ουσία του στην τελευταία του θητεία.

                                                              

'Ενας αλλά γίγας. Διάνοια.

Η διάνοια, το χρυσάφι, τα πετράδια,

είν’ακριβά γιατί σπανίζουν σαν το κρόκο μες τ’ασπράδια

Πιάνει ο έξυπνος τον στίχο, με ευκολία τον κάνει Τούρκο,

Πίνει συνάμα τ’αντερά του και κοιμάται μες το βούρκο.

Η ευφυία πετάει τον κτήτη της στις εξώτερες τις σφαίρες

Πέρα απ΄της γης την προστυχιά του γεμίζει όλες τις μέρες

βασιλικιά αποστροφή για τους χοντρούς, κοινούς, τις λέρες.

Ίσως φταίει αυτό που στους που η διάνοια ανήκει,

όλα είναι τέλεια και ας μην πληρώνουν νοίκι.

Μονή εξυπνάδα, ενική, τεράστια η σκιά σου.

(ελεύθερη παράφραση)

Genius, like gold and precious stones

is chiefly prized because of its rarity. 
Geniuses are people who dash off weird, wild, 
incomprehensible poems with astonishing facility, 
and get booming drunk and sleep in the gutter. 

Genius elevates its possessor to ineffable spheres
far above the vulgar world and fills his soul 
with regal contempt for the gross and sordid things of earth. 
It is probably on account of this 
that people who have genius 
do not pay their board, as a general thing. 
Geniuses are very singular. 
If you see a young man who has frowsy hair 
and distraught look, and affects eccentricity in dress, 
you may set him down for a genius. 
If he sings about the degeneracy of a world
which courts vulgar opulence 
and neglects brains, 
he is undoubtedly a genius. 
If he is too proud to accept assistance, 
and spurns it with a lordly air 
at the very same time 
that he knows he can't make a living to save his life, 
he is most certainly a genius. 
If he hangs on and sticks to poetry, 
notwithstanding sawing wood comes handier to him, 
he is a true genius. 
If he throws away every opportunity in life 
and crushes the affection and the patience of his friends 
and then protests in sickly rhymes of his hard lot, 
and finally persists, 
in spite of the sound advice of persons who have got sense 
but not any genius, 
persists in going up some infamous back alley 
dying in rags and dirt, 
he is beyond all question a genius. 
But above all things, 
to deftly throw the incoherent ravings of insanity into verse 
and then rush off and get booming drunk, 
is the surest of all the different signs 
of genius.

 a poem by Mark Twain

Μορφές

Μετά τις συνταρακτικές ομιλίες του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του πρωθυπουργού-παράλληλα με τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας σχετικά με την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, ας δούμε πλέον καθαρά ως πολίτες για ποια ακριβώς πράγματα μπορούμε να κατηγορήσουμε πέραν πάσης αμφιβολίας το ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ:

1. Την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Ο τύπος Alexi Tsipra επιβλήθηκε ως γνήσια μετεξέλιξη του στεγόσαυρου, τρεφόμενος αποκλειστικά με κουτόχορτο και λοιπά άχρηστα αγγειόσπερμα, γιατί πιστεύει ότι μπορεί να ρίξει τη μοναδική κυβέρνηση στην Ελλάδα που έφτασε να δανείζεται με 1% (ΕΚΤ+5% επιτόκιο ιδιωτικών τραπεζών+3% ΔΝΤ+2% ασφάλιστρα).
2. Την επιβολή νέων μέτρων. Οι επανειλημμένες προσπάθειες υπονόμευσης της πολιτικής Σαμαρά, οδήγησαν τελικά στην κατάρρευση των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα που αισθάνεται ανασφαλής απέναντι στις δεσμεύσεις της κυβέρνησης δεδομένου ότι ο αριστερός χώρος είναι και ο κάτοχος του 95% του κεφαλαίου της χώρας.
3. Τη συνεργασία με ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή. Είναι παράλογο να συντάσσεται η Αριστερή Παράταξη με Φασίστες και παράφρονες προκειμένου να ρίξουν ένα πραξικόπημα. Έπρεπε να περιμένουν να τελειώσουν τα καύσιμα στα τανκς, να βουλιάξουν τελείως τα υποβρύχια και να κλείσουν οι αμυντικές βιομηχανίες για να δουν επιτέλους ότι δεν υπάρχει στρατός άρα ούτε Χούντα.
4. Την έλλειψη λύσεων. Γιατί όλες οι προτάσεις του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ μέσω του γνωστού precognition, έχουν προβλεφθεί από το ΔΝΤ και έχουν υπογραφεί από Σαμαρά, Βενιζέλο, Σαμαροβενιζέλο οι ακυρωτικές τους. Εκτός αυτού το Σύνταγμα δεν δίνει κανένα δικαίωμα στην Αντιπολίτευση για πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.
5. Τη χειραφέτηση των γυναικών. Γιατί ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ αν βγάλεις τα τριτοξάδερφα του Βελουχιώτη και τους 16χρονους ΑΤΕΝΙΣΤΑΣ (φτου) είναι ένα καθαρά γυναικείο κόμμα. Δίνει λοιπόν χωνί στη Κωνσταντοπούλου ο Τσίπρας να φωνάζει βοήθεια αντί να της δώσει ποδιά να φτιάνει σάντουιτς στην Κουμουνδούρου. Με κάτι τέτοια παίρνει θάρρητα η Όλγα και ζητάει κονδύλια και αυτή η τσούλα η άλλη η Τσάκρη(;) που να της βουλώσει το ηλιακό πλέγμα και να μείνει δυσκοίλια.
6. Τη φίμωση της επικοινωνίας. Γιατί δεν θέλει η Αντιπολίτευση το wifi; γιατί δεν θέλει μια ελεύθερη δημόσια τηλεόραση; τι έχει να κρύψει από το κοινό; Υπάρχει κάτι που δεν το ξέρει ήδη η NSA και συνεπώς η κυβέρνηση; Δεν είναι δυνατό για το δεύτερο κόμμα στη χώρα να είναι υπέρ τρομοκρατών και καταληψιών που κατέληξαν το Ραδιομέγαρο studio 54 ενώ θα μπορούσε να είναι μόνο studio.

Σας άκουσα. Σας ακούσαμε. Και λέμε το εξής. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ μπορεί να μην είναι η ενδεδειγμένη λύση. Πριν από 20 χρόνια που γαμπρίζατε και o Αλέξης έπαιζε με τα lego. Τώρα όμως, είναι η ΜΟΝΗ λύση. 

Ξέρει όμως. Ή αν δεν ξέρει θα φροντίσουμε να μάθει. Πως από τη στιγμή που αρχίσει να κυβερνά όπως εσείς, θα καταλήξει όπως εσείς. ΦΥΛΑΚΗ ή ΕΞΟΡΙΑ.

ΦΥΛΑΚΗ ή ΕΞΟΡΙΑ.

Απεξάρτηση

Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μπορεί η Ευρώπη να γίνει Ομοσπονδία; Δεν έχω ιδέα, ρωτήστε το Βαρουφάκη. Ή τη Σώτη, σύμφωνα με το Βέλτσο το ίδιο κάνει.

Υποτίθεται ότι θα το μάθουμε μέσα στο 2014. Ο ζουμπουρλής Μπαρόζο ανακοίνωσε επισήμως τη δημιουργία ενιαίου εποπτικού φορέα για τις τράπεζες όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάτω από την ομπρέλα του 6000 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ουάου.

Το αν θα συμπεριλαμβάνει η Ένωση Αγγλία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Ολλανδία θα το μάθουμε επίσης την ερχόμενη χρονιά. Ο Κάμερον μπορεί να μην έχει πέντε παιδιά να θρέψει, αλλά η Κέιτ έχει βάλει μπροστά την αναπαραγωγική μηχανή και τρέχει. Το δημοψήφισμα του 2017 είναι σίγουρο ότι θα πάει για νωρίτερα.

Στόχος της Ε.Ε. είναι το τζάσιμο του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου. Να σταματήσουν οι πιέσεις πάνω στο Ευρωπαϊκό νόμισμα. Η εξασφάλιση της επιβίωσής της. Θεμιτό; Ίσως θεμιτό.

Αυτό που φοβόμαστε όλοι είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Οι παράνομες κάτω από το τραπέζι εξαγορές και συγχωνεύσεις, η μαφία των ομολόγων, οι καταγγελίες δανειακών συμβάσεων, οι προσημειώσεις και κατασχέσεις. Το σήριαλ «Κλεμμένα Όνειρα» που παίζει στην Ελλάδα σαν καθημερινό του Φώσκολου τα τελευταία 5 χρόνια.

Στο κοινό ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μπορεί το κόστος δανεισμού να μειωθεί, αλλά οι εγγυήσεις παροχής/ ποινικές ρήτρες θα είναι αντίστοιχες του ένα παιδί για ένα i-phone 4. Ο χρόνος αποπληρωμής θα είναι λιγότερος από αυτόν ενός μανικιούρ στην κα Τέτα της Μπεκατώρου.

Και ενώ οι ΕΤΕ, Alpha και Πειραιώς θα αποκτήσουν μέτοχο το ESM, το κράτος θα παραμείνει υπόλογο σε ενέργειες απόλυτα ιδιωτικών τραπεζών, με εθνική συμμετοχή σε περίπτωση χρεοκοπίας που μπορεί να φτάσει και το 20% ακόμη και με εκποίηση περιουσιακών του στοιχείων. Άλλωστε έχουμε ήδη υπογράψει παραίτηση ασυλίας μας σε οποιαδήποτε αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεών μας με το Μνημόνιο 1.

Την κύρια ευθύνη όμως για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα έχει πια ο Ευρωπαίος καταθέτης. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Χωρίς να έχει οριστεί ακόμη δείκτης φορολόγησης καταθέσεων, η Κύπρος crash dummy κουτούλησε στο παρμπρίζ, έφαγε στον απόπατο το λεβιέ και δεν κατήγγειλε το βιασμό. Αυτό κάτι τους είπε.

Α, ο Γεργκ Άσμουσεν μας λέει τι τους είπε: «Μια εποπτική αρχή που δεν μπορεί να κλείσει με αξιόπιστο τρόπο μια τράπεζα επειδή δεν γνωρίζει τι θα συμβεί μετά, είναι τίγρη χωρίς δόντια»

Τις δραματικές αποκρατικοποιήσεις θα ακολουθήσουν πανηγυρικά κλεισίματα. Και κάθε λουκέτο θα βρίσκει ένα μικρομεσαίο να καίγεται στην αυλή του μαζί με τη χαρτούρα που κάποτε ήταν η περιουσία και η ζωή του.

Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν που ο Τσίπρας σκέφτεται σοβαρά να δεχτεί την υποψηφιότητα για πρόεδρος της Κομισιόν. Το όνειρο μιας εθνικοποιημένης οικονομίας έκανε πφφφφ με την είσοδό μας στην Ευρωζώνη. Και ενώ δικαιολογούμαστε να σκεφτούμε ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά μας τρολάρει, ίσως πιθανά να προσπαθεί για μια εξομάλυνση των αντιθέσεων των εταίρων. Που στην ουσία δεν υπάρχουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να αναλάβει μια προεδρία που - αν τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα -  θα μπορεί άνετα να συγκριθεί στο μέλλον με αυτή του Μάο. Το αντίπαλο δέος του Νίκου Μιχαλολιάκου ίσως έχει ήδη κατανοήσει πως δεν υπάρχει πια χώρα που να ανήκει στους πολίτες της.

Ας μη βιαστούμε να μετακομίσουμε στη Γη του Πυρός. Δεν έχουμε ακόμη λόγο να προστρέξουμε σε πατωματζήδες, κηπουρούς ή αρχιτέκτονες για να κρύψουμε το κομπόδεμα. Τα λεφτά που ποτέ δεν υπήρχαν, σε λίγα χρόνια θα είναι ένα πλαστικό καρτελλάκι που θα βγαίνει κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τότε τα καταχωνιασμένα μας θα έχουν τόση αξία όση και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Είμαστε παλιοί χρήστες ναρκωτικών ουσιών που τα τελευταία 5 χρόνια μπήκαν σε πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης. Ξέραμε για τα στεγνά προγράμματα, αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα αντέξουμε την απομόνωση, πειθαρχία και σπαρτιατισμό μιας κλειστής κοινότητας.

Οι καιροί όμως αλλάζουν. Η οικονομική φύση της κοινωνίας όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα καταργείται. Αναίμακτα όχι, αλλά όταν κάνεις χρήση έχεις δεχτεί το θάνατο ως πιθανότητα. Αν νοιώσεις όμως στο στόμα σου τη γεύση του, ίσως πειστείς για απεξάρτηση.

(όποιος θεωρήσει αυτό το κείμενο οικονομική ανάλυση, να πάει να κοιταχτεί)

Διαρροές

Πόσο διαρκεί άραγε η πληροφορία;

Την εποχή που στους ανθρώπους έφτανε το ένα χέρι να μετρήσουν τους προγόνους τους, αυτά  που γνώριζαν με σιγουριά ήταν πως οι εσοχές της γης προφυλάσσουν από τη ζέστη και το κρύο, η βροχή ξεπλένει τη βρώμα και μια κοφτερή πέτρα σκοτώνει ευκολότερα το υποψήφιο θήραμα.

Η ελάχιστη αυτή νόηση προηγήθηκε και επιβλήθηκε της πτώσης στις τρίχες της πλάτης και της ενίσχυσης των σιαγόνων. Έμοιαζε δε να είναι αθροιστική, να οδηγεί σε ενός είδους κυτταρικής μνήμης, βοηθητικής της θεωρίας της εξέλιξης.

Προφορικά, τραγουδιστά, γραπτά, ζωγραφιστά η γνώση από κανόνας επιβίωσης έγινε γλώσσα, παράδοση, θρησκεία, ιστορία, ηθική, νόμοι, κέντημα κομπλέν, καπνοκαλλιέργεια, Χόλιγουντ και συνταγές μαγειρικής.

Μαθαίναμε και μαθαίνουμε μιμητικά και ανταγωνιστικά, παλεύοντας με αόρατους στόχους αυτοπραγμάτωσης, παρασύροντας και άλλους, όλο και περισσότερους homo sapiens.

Η κλισεδιάρικη κοινωνία της πληροφορίας, αυτή η τεράστια κοινόχρηστη τουαλέτα  της οποίας το καπάκι δεν ξέρεις ποτέ ποιος άφησε πεσμένο, μας πήρε από τα χωράφια και τα πηγάδια και τις κατασκευές, στήνοντάς μας μπροστά από οθόνες στις οποίες τρέχουν μηδενικά και άσοι.

Και αν φτάσαμε σήμερα στο σημείο να πληρώνουμε το 11880 για να αλλάξουμε μια λάμπα ή να βγάλουμε μια κάλτσα από το πλυντήριο, να σκυλοπαρακαλάμε τον κολλητό μας τον κομπιουτερά να μας βρει την IP του Τάκη, και να οργώνουμε τα δίκτυα οπτικών ινών για να ανακαλύψουμε βρομιές για την κυβέρνηση της Σουαζιλάνδης, τι μπορούμε να υποθέσουμε για αυτή τη μεγέθους γκοντζίλα μετάλλαξή μας;

Δεν έχει σημασία αν κάνουμε like/ fav στο μπλε ή στο κόκκινο χάπι. Αυτό που θέλουμε πραγματικά να πάρουμε από την πληροφορία είναι οι συντεταγμένες της θέσης μας στον κόσμο. Γιατί εμείς πια το έχουμε χάσει. Τα κύτταρά μας είναι τρύπια και η σκέψη συντομότερη από πορδή χωρίς να προσφέρει και παρόμοια ανακούφιση.

Η διάρκεια της γνώσης είναι πέρα από  τη δική μας διάρκεια. Η φύση της πέρα από  τη δική μας φύση. Αυτό δυστυχώς το γνωρίζουν και το εμπορεύονται οι ελάχιστοι πιο έξυπνοι από εμάς. Εμείς είμαστε η πληροφορία. Που δεν θυμάται να γίνει πράξη.

Break

Καθώς στις φυλακές Ελαιώνα οι μητέρες δεν έχουν ζεστό νερό να πλύνουν τα παιδιά τους,

ο Κασιδιάρης βγάζει selfie με το armani και frame τα κάγκελα.

Την ώρα που στον Αυλώνα βρίσκονται 350 ανήλικοι αντί των 150 που υποστηρίζουν οι υποδομές,

στον Κορυδαλλό ο κος Τσοχατζόπουλος προσλαμβάνει διακοσμητή για τα διαμερίσματά του.

Ενώ υπάρχουν ακόμη κρατούμενοι γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τη χρηματική ποινή, τα δικαστικά έξοδα, ή απλά γιατί δεν υπάρχουν άλλες Αμυγδαλέζες,

η κυβέρνηση Σαμαρά βγάζει με βραχιολάκι, αυτούς που έχουν να την πληρώσουν.

Τη στιγμή που εθελοντές γιατροί, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί αποθαρρύνονται και εγκαταλείπουν τα σωφρονιστικά ιδρύματα,

άλλοι εθελοντές στήνουν μέσα και έξω από αυτά μπίζνες ουσιών, προπαγάνδας και υψηλής τεχνολογίας.

Όταν κλείσουν τα ψυχιατρικά νοσοκομεία και οι έγκλειστοι καταλήξουν στις φυλακές,

η κα Σταμάτη θα έχει επιστρέψει στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Ναύπλιο, Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Λάρισα, Γρεβενά, Νιγρίτα

σας λέμε, μη στέλνετε γράμματα από τη φυλακή. Αίμα να στείλετε.