Εξαρτημένος Κοινοβουλευτισμός

Ρωτήσαμε μυστικά κάποιους από τους 24 ανεξάρτητους βουλευτές μας τι σημαίνει πραγματικά για έναν πολιτικό να ανήκει στη μαγική πλέον κατηγορία των "ανένταχτων".

Η συνάντησή μας έλαβε χώρα μια βροχερή Δευτέρα σε ένα ζεστό χώρο κοντά στο κτίριο που στεγάζει τη Δημοκρατία μας, τις ελπίδες και - γιατί όχι; - τις φιλοδοξίες τους.

Δεν θα προσπαθήσουμε να "στρογγυλέψουμε" γωνίες ή να χαϊδέψουμε στερεότυπα και προκαταλήψεις. Το λειτούργημα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου εμπεριέχει κινδύνους, προσωπικά ρίσκα, συμβιβασμούς με κάθε λογής αποτυχίες. Καθίσταται δε ακόμη δυσκολότερο όταν ο πολιτικός δρα εκτός κομματικών γραμμών.

Αν λοιπόν θεωρήσετε τις παρακάτω απόψεις σκληρές, σκεφτείτε τα λόγια του Κίσινγκερ: "Το μεγαλύτερο στοίχημα της πολιτικής δεν είναι ο έλεγχος της ανομίας αλλά ο περιορισμός της εμμονής στη νομοτυπία".

β1 - Δεν είχα μέχρι πρόσφατα κατανοήσει πόση σημασία έχει το "μέγεθος" ενός συλλογικού οργάνου. Κιλό και ευρώ, κιλό και δολάριο. Ψηφίζω Κοινοβουλευτική Οκά. Κάτω η Κ.Ο.

β2 - Ως ανεξάρτητος, δεν έχω μείνει μόνος ποτέ Σάββατο βράδυ. Οι συνάδελφοι ενισχύουν τη φήμη μου και ως γκέι φρέντλι.

β3 - Δεν είμαι ανένταχτος. ή είμαι σε κάποιο ποσοστό. Μόνο να πάμε μπροστά θέλω.

β4 - Κινούμαι δεξιόστροφα, γιατί έτσι βιδώνουν τα μπουκάλια. Μέσα σε ένα τέτοιο επιθυμώ να σφραγίσω την αξία μου ως πολιτικού και ως συγγραφέως.

β5 - Ονειρευόμουν ότι ήμουν ο Σκανδαλίδης. Μετά με φίλησε στο μάγουλο.

β6 - Ίσως ήταν καλύτερη η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε αν αμειβόμασταν με μπλοκάκι.

β7 - Λατρεύω τη χωροταξία της πτέρυγας. Αν ήμουν νεώτερος θα χοροπηδούσα από θέση σε θέση σαν το κατσίκι της Χάιντι.

β8 - Δεν μας δίνουν να διαβάσουμε τίποτα πάνω από 5 σελίδες. Και ευτυχώς τίποτα δεν είναι υπογραμμισμένο.

β9 - Ο αρχηγός κόμματος της ζωής μου είμαι εγώ

β10 - Εγώ πάλι είμαι φυσικός κόματος. και από μικρή στα κάγκελα. Δεν έβαλα βυζιά για να προάγω τη χώρα στο εξωτερικό. 

β11 - Αν καταφέρω να λάβω μήνυση από τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, τότε ίσως θα έχω ολοκληρώσει το πολιτικό μου έργο.

β12 - Οι εκλογές τώρα θα ήταν μάστιγα για τη χώρα. Είμαι έτοιμος να θυσιάσω την ελευθερία μου για το καλό της Ελλάδας.

β13 - Δέκα χρόνια ως βουλευτής δεν είχα απουσίες ούτε έκλεψα στην πρωινή προσευχή. Αλλά ήμουν πάντα πολύ κοντός για σημαιοφόρος.

β14 - Εγώ πάλι το έσκασα μερικές φορές. Στο κόμμα, μου είχε λείψει ο χρόνος για περίσκεψη.

β15 - Ανεξαρτητοποιούμαστε, διαγραφόμαστε ή και τα δύο. Ως εκλεγμένοι παραστάτες της Δημοκρατίας δεν καταφέραμε να εκφράσουμε τα αιτήματα της Ελληνικής κοινωνίας και να ανταποκριθούμε σε αυτά.

Και όμως. Στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε, ο λαός θα αναζητήσει ξανά την εμπειρία και συμβολή σας. Παραφράζοντας τον Λακάν, ο πολιτικός αποδίδει πλήρως την ουσία του στην τελευταία του θητεία.

                                                              

'Ενας αλλά γίγας. Διάνοια.

Η διάνοια, το χρυσάφι, τα πετράδια,

είν’ακριβά γιατί σπανίζουν σαν το κρόκο μες τ’ασπράδια

Πιάνει ο έξυπνος τον στίχο, με ευκολία τον κάνει Τούρκο,

Πίνει συνάμα τ’αντερά του και κοιμάται μες το βούρκο.

Η ευφυία πετάει τον κτήτη της στις εξώτερες τις σφαίρες

Πέρα απ΄της γης την προστυχιά του γεμίζει όλες τις μέρες

βασιλικιά αποστροφή για τους χοντρούς, κοινούς, τις λέρες.

Ίσως φταίει αυτό που στους που η διάνοια ανήκει,

όλα είναι τέλεια και ας μην πληρώνουν νοίκι.

Μονή εξυπνάδα, ενική, τεράστια η σκιά σου.

(ελεύθερη παράφραση)

Genius, like gold and precious stones

is chiefly prized because of its rarity. 
Geniuses are people who dash off weird, wild, 
incomprehensible poems with astonishing facility, 
and get booming drunk and sleep in the gutter. 

Genius elevates its possessor to ineffable spheres
far above the vulgar world and fills his soul 
with regal contempt for the gross and sordid things of earth. 
It is probably on account of this 
that people who have genius 
do not pay their board, as a general thing. 
Geniuses are very singular. 
If you see a young man who has frowsy hair 
and distraught look, and affects eccentricity in dress, 
you may set him down for a genius. 
If he sings about the degeneracy of a world
which courts vulgar opulence 
and neglects brains, 
he is undoubtedly a genius. 
If he is too proud to accept assistance, 
and spurns it with a lordly air 
at the very same time 
that he knows he can't make a living to save his life, 
he is most certainly a genius. 
If he hangs on and sticks to poetry, 
notwithstanding sawing wood comes handier to him, 
he is a true genius. 
If he throws away every opportunity in life 
and crushes the affection and the patience of his friends 
and then protests in sickly rhymes of his hard lot, 
and finally persists, 
in spite of the sound advice of persons who have got sense 
but not any genius, 
persists in going up some infamous back alley 
dying in rags and dirt, 
he is beyond all question a genius. 
But above all things, 
to deftly throw the incoherent ravings of insanity into verse 
and then rush off and get booming drunk, 
is the surest of all the different signs 
of genius.

 a poem by Mark Twain