Ούρλιαξε

Η στιγμή πάντα θα σε καλεί να πάρεις μία θέση. Επαναλαμβανόμενα, μια και ο χρόνος είναι σαν το μπουρίτο όπως λέει και ο Ρίτσαρντ.

Προσπαθώ να μην αναφέρομαι σε θέματα που δεν άκουσα, είδα ή βίωσα προσωπικά. Βαρετό- αν σκεφτεί κανείς πόσο προστατευμένη ήταν η ζωή των λίγο μεγαλύτερων σε ηλικία καθώς μεγαλώναμε.

Όχι γιατί έλειπαν τα προβλήματα και οι κίνδυνοι. Αλλά γιατί υπήρχαν λιγότερες υποβολές. Μπορούσαμε να μην ήμασταν όμοιοι μια και κανείς δεν είχε απόλυτη ιδέα για το πως οι όμοιοι έπρεπε να είναι.

Εμάς μας σκλήραινε ο δρόμος, η έλλειψη επιτήρησης, οι γρίφοι της καθημερινότητας. Το γνωρίζαμε από νωρίς ότι το σχοινί θα πρέπει να το κρατήσουμε μόνοι και από τις δύο άκρες. «Ή σχοινάκι θα παίξεις ή θηλιά θα το κάνεις», μου έλεγε ο πατέρας μου. «Μοναχή θα κανονίσεις πόσα μέτρα σε βαστάνε».

Δεν έχω παιδιά. Αλλά αν έπρεπε να προστατεύσω ένα, να μερικά από αυτά που θα του έλεγα:

• Τίποτα δεν είναι σοβαρό. Όλα είναι αστεία. Θα πεθάνεις πριν καταφέρεις να κρίνεις τη διαφορά τους όπως και να έχει.
• Είμαστε όλοι ίδιοι. Παλεύουμε να γίνουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε. Έτσι νομίζουμε ότι πρέπει.
• Αν σε προκαλέσουν ρώτα «γιατί». Αν σου δώσουν  λόγο ρώτα «εγώ τι θα κερδίσω». Αν σου παρουσιάσουν και κέρδος, τότε πες «όχι». Αυτές οι προκλήσεις έχουν πάντα σοβαρές συνέπειες. Για σένα ή για κάποιον άλλο.
•  Όταν βλέπεις άνθρωπο θυμωμένο να τον ρωτάς πάντα «Τι φοβάσαι;»
• Να ακούς όταν βλέπεις και όταν βλέπεις να ακούς. Και τα δύο μαζί δύσκολα θα σε προδώσουν.
• Μίλα. Θέλω να μάθεις όλο τον κόσμο αυτά που δεν σου αρέσουν.
• Ζήτα βοήθεια. Ο άλλος δεν μπορεί να ξέρει πότε πραγματικά τη χρειάζεσαι.
• Αν νοιώσεις κίνδυνο τρέξε. Αν σε φτάσει, ούρλιαξε. Αν δεν έχεις γρήγορα πόδια, πρέπει να έχεις δυνατό λαρύγγι.
• Το σώμα σου είναι δικό σου. Αν κάποιος στο ζητήσει, φρόντισε να του φερθεί καλά. Αυτό βλέπεις κουβαλάει όλα όσα αγαπώ σε σένα.
• Θα είσαι συχνά μόνος σου. Αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. Αλλά θέλω να ζήσεις.
• Αποφάσισε. Ποιος θέλεις να είσαι; Μην μου πεις. Εγώ αποφασίζω μόνο για μένα.

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους ανόμοιους που αγαπώ και θαυμάζω και εκτιμώ και λατρεύω και θέλω να είναι πάντα καλά και υγιείς και ζωντανοί. Γιατί αλλιώς βαριέμαι.

Λάθη

Ή τελειότητα. Για μια ζωή που περιέχει ρίσκα, επιλογές, εναλλακτικούς δρόμους, υπολογισμούς, ζυγίσματα, φόβους, άγνοιες, κουλτούρες, υπο-κουλτούρες και βίτσια - αυτό που οι περισσότεροι ματεριαλιστικά αποδέχονται είναι δύο άκρα αποτελέσματα.

Οι αντικρουόμενες δυνάμεις του λειψού και άρτιου που πάλλονται στον καθένα μας είναι αυτές που θα γράψουν επίλογο στην προσωπική μας ιστορία.

Τι και αν οι ιδιωτικές μας υπερκαλύπτονται από τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές συγκρούσεις; Οι επαναστάσεις δεν έρχονται στο προσκήνιο να επιβεβαιώσουν αυτές αλλά την ύπαρξή μας στις 3 διαστάσεις που γνωρίζουμε.

Θέση, αντίθεση, σύνθεση. Οι πέτρες που ρίξαμε στο ποτάμι του Ηράκλειτου για να περάσουμε κάστα-κάστα στην απέναντι όχθη. Και σαν να ήταν τα νερά ωκεανός σε κάθε στραβοπάτημα σκάνε κύματα οι αμφισβητήσεις.

Κατανοούμε το βαπτιζόμενο ως λάθος με το που ξεκινήσουν τα ρολόγια μας αφού θεωρούμε την βαπτιζόμενη ως τελειότητα προϊόν εκπαίδευσης. Το κέντρο αντίληψης της εξέλιξης των ανθρωπίνων όντων είναι ένας κάποιος χρόνος.

Με κάθε προτροπή, αποτροπή ή τιμωρία δημιουργούμε νέα μέλη βάσει αφύσικων νόμων ώστε να επιτραπεί η απρόσκοπτη λειτουργία του κοινωνικού εκκρεμούς. Και όταν καλεί ο κούκος τα μεσάνυχτα το λάθος δεν γίνεται πια αποδεκτό, η τελειότητα γεννά φθόνο.

Μα, αν οι πέτρες έχτιζαν μια γέφυρα και τη λέγαμε ταύτιση; Θα είχαν το ίδιο νόημα οι συγκρίσεις, οι έννοιες, τα σύμβολα; Μυθολογικά θα έμενε άνεργος και ο Χάρος.

Ήταν ο Μαρξ ή ο Γκάντι τέλειοι άνθρωποι; Μήπως θα τους έφτυνε στα μούτρα ο Ζαρατούστρα; Δεν ήρθε ο χρόνος ακόμη για να πούμε. Πίστευαν όμως στην ταύτιση, στην ολότητα. Και για τον άνθρωπο και για τις κτήσεις του.

Αν είναι να λαθέψουμε ας το κάνουμε άψογα.

Στο φίλο μου το Στέργιο που πιστεύει ακράδαντα ότι οι μπουρζουάδες δεν είναι ερωτικοί. Που εκτιμά τον Μπρέζνιεφ.