Διαρροές

Πόσο διαρκεί άραγε η πληροφορία;

Την εποχή που στους ανθρώπους έφτανε το ένα χέρι να μετρήσουν τους προγόνους τους, αυτά  που γνώριζαν με σιγουριά ήταν πως οι εσοχές της γης προφυλάσσουν από τη ζέστη και το κρύο, η βροχή ξεπλένει τη βρώμα και μια κοφτερή πέτρα σκοτώνει ευκολότερα το υποψήφιο θήραμα.

Η ελάχιστη αυτή νόηση προηγήθηκε και επιβλήθηκε της πτώσης στις τρίχες της πλάτης και της ενίσχυσης των σιαγόνων. Έμοιαζε δε να είναι αθροιστική, να οδηγεί σε ενός είδους κυτταρικής μνήμης, βοηθητικής της θεωρίας της εξέλιξης.

Προφορικά, τραγουδιστά, γραπτά, ζωγραφιστά η γνώση από κανόνας επιβίωσης έγινε γλώσσα, παράδοση, θρησκεία, ιστορία, ηθική, νόμοι, κέντημα κομπλέν, καπνοκαλλιέργεια, Χόλιγουντ και συνταγές μαγειρικής.

Μαθαίναμε και μαθαίνουμε μιμητικά και ανταγωνιστικά, παλεύοντας με αόρατους στόχους αυτοπραγμάτωσης, παρασύροντας και άλλους, όλο και περισσότερους homo sapiens.

Η κλισεδιάρικη κοινωνία της πληροφορίας, αυτή η τεράστια κοινόχρηστη τουαλέτα  της οποίας το καπάκι δεν ξέρεις ποτέ ποιος άφησε πεσμένο, μας πήρε από τα χωράφια και τα πηγάδια και τις κατασκευές, στήνοντάς μας μπροστά από οθόνες στις οποίες τρέχουν μηδενικά και άσοι.

Και αν φτάσαμε σήμερα στο σημείο να πληρώνουμε το 11880 για να αλλάξουμε μια λάμπα ή να βγάλουμε μια κάλτσα από το πλυντήριο, να σκυλοπαρακαλάμε τον κολλητό μας τον κομπιουτερά να μας βρει την IP του Τάκη, και να οργώνουμε τα δίκτυα οπτικών ινών για να ανακαλύψουμε βρομιές για την κυβέρνηση της Σουαζιλάνδης, τι μπορούμε να υποθέσουμε για αυτή τη μεγέθους γκοντζίλα μετάλλαξή μας;

Δεν έχει σημασία αν κάνουμε like/ fav στο μπλε ή στο κόκκινο χάπι. Αυτό που θέλουμε πραγματικά να πάρουμε από την πληροφορία είναι οι συντεταγμένες της θέσης μας στον κόσμο. Γιατί εμείς πια το έχουμε χάσει. Τα κύτταρά μας είναι τρύπια και η σκέψη συντομότερη από πορδή χωρίς να προσφέρει και παρόμοια ανακούφιση.

Η διάρκεια της γνώσης είναι πέρα από  τη δική μας διάρκεια. Η φύση της πέρα από  τη δική μας φύση. Αυτό δυστυχώς το γνωρίζουν και το εμπορεύονται οι ελάχιστοι πιο έξυπνοι από εμάς. Εμείς είμαστε η πληροφορία. Που δεν θυμάται να γίνει πράξη.