Απεξάρτηση

Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μπορεί η Ευρώπη να γίνει Ομοσπονδία; Δεν έχω ιδέα, ρωτήστε το Βαρουφάκη. Ή τη Σώτη, σύμφωνα με το Βέλτσο το ίδιο κάνει.

Υποτίθεται ότι θα το μάθουμε μέσα στο 2014. Ο ζουμπουρλής Μπαρόζο ανακοίνωσε επισήμως τη δημιουργία ενιαίου εποπτικού φορέα για τις τράπεζες όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά συνολικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάτω από την ομπρέλα του 6000 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ουάου.

Το αν θα συμπεριλαμβάνει η Ένωση Αγγλία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Ολλανδία θα το μάθουμε επίσης την ερχόμενη χρονιά. Ο Κάμερον μπορεί να μην έχει πέντε παιδιά να θρέψει, αλλά η Κέιτ έχει βάλει μπροστά την αναπαραγωγική μηχανή και τρέχει. Το δημοψήφισμα του 2017 είναι σίγουρο ότι θα πάει για νωρίτερα.

Στόχος της Ε.Ε. είναι το τζάσιμο του Διεθνές Νομισματικού Ταμείου. Να σταματήσουν οι πιέσεις πάνω στο Ευρωπαϊκό νόμισμα. Η εξασφάλιση της επιβίωσής της. Θεμιτό; Ίσως θεμιτό.

Αυτό που φοβόμαστε όλοι είναι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Οι παράνομες κάτω από το τραπέζι εξαγορές και συγχωνεύσεις, η μαφία των ομολόγων, οι καταγγελίες δανειακών συμβάσεων, οι προσημειώσεις και κατασχέσεις. Το σήριαλ «Κλεμμένα Όνειρα» που παίζει στην Ελλάδα σαν καθημερινό του Φώσκολου τα τελευταία 5 χρόνια.

Στο κοινό ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μπορεί το κόστος δανεισμού να μειωθεί, αλλά οι εγγυήσεις παροχής/ ποινικές ρήτρες θα είναι αντίστοιχες του ένα παιδί για ένα i-phone 4. Ο χρόνος αποπληρωμής θα είναι λιγότερος από αυτόν ενός μανικιούρ στην κα Τέτα της Μπεκατώρου.

Και ενώ οι ΕΤΕ, Alpha και Πειραιώς θα αποκτήσουν μέτοχο το ESM, το κράτος θα παραμείνει υπόλογο σε ενέργειες απόλυτα ιδιωτικών τραπεζών, με εθνική συμμετοχή σε περίπτωση χρεοκοπίας που μπορεί να φτάσει και το 20% ακόμη και με εκποίηση περιουσιακών του στοιχείων. Άλλωστε έχουμε ήδη υπογράψει παραίτηση ασυλίας μας σε οποιαδήποτε αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεών μας με το Μνημόνιο 1.

Την κύρια ευθύνη όμως για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα έχει πια ο Ευρωπαίος καταθέτης. Ένας για όλους και όλοι για έναν. Χωρίς να έχει οριστεί ακόμη δείκτης φορολόγησης καταθέσεων, η Κύπρος crash dummy κουτούλησε στο παρμπρίζ, έφαγε στον απόπατο το λεβιέ και δεν κατήγγειλε το βιασμό. Αυτό κάτι τους είπε.

Α, ο Γεργκ Άσμουσεν μας λέει τι τους είπε: «Μια εποπτική αρχή που δεν μπορεί να κλείσει με αξιόπιστο τρόπο μια τράπεζα επειδή δεν γνωρίζει τι θα συμβεί μετά, είναι τίγρη χωρίς δόντια»

Τις δραματικές αποκρατικοποιήσεις θα ακολουθήσουν πανηγυρικά κλεισίματα. Και κάθε λουκέτο θα βρίσκει ένα μικρομεσαίο να καίγεται στην αυλή του μαζί με τη χαρτούρα που κάποτε ήταν η περιουσία και η ζωή του.

Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν που ο Τσίπρας σκέφτεται σοβαρά να δεχτεί την υποψηφιότητα για πρόεδρος της Κομισιόν. Το όνειρο μιας εθνικοποιημένης οικονομίας έκανε πφφφφ με την είσοδό μας στην Ευρωζώνη. Και ενώ δικαιολογούμαστε να σκεφτούμε ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά μας τρολάρει, ίσως πιθανά να προσπαθεί για μια εξομάλυνση των αντιθέσεων των εταίρων. Που στην ουσία δεν υπάρχουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας καλείται να αναλάβει μια προεδρία που - αν τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα -  θα μπορεί άνετα να συγκριθεί στο μέλλον με αυτή του Μάο. Το αντίπαλο δέος του Νίκου Μιχαλολιάκου ίσως έχει ήδη κατανοήσει πως δεν υπάρχει πια χώρα που να ανήκει στους πολίτες της.

Ας μη βιαστούμε να μετακομίσουμε στη Γη του Πυρός. Δεν έχουμε ακόμη λόγο να προστρέξουμε σε πατωματζήδες, κηπουρούς ή αρχιτέκτονες για να κρύψουμε το κομπόδεμα. Τα λεφτά που ποτέ δεν υπήρχαν, σε λίγα χρόνια θα είναι ένα πλαστικό καρτελλάκι που θα βγαίνει κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τότε τα καταχωνιασμένα μας θα έχουν τόση αξία όση και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Είμαστε παλιοί χρήστες ναρκωτικών ουσιών που τα τελευταία 5 χρόνια μπήκαν σε πρόγραμμα χορήγησης μεθαδόνης. Ξέραμε για τα στεγνά προγράμματα, αλλά δεν πιστεύαμε ότι θα αντέξουμε την απομόνωση, πειθαρχία και σπαρτιατισμό μιας κλειστής κοινότητας.

Οι καιροί όμως αλλάζουν. Η οικονομική φύση της κοινωνίας όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα καταργείται. Αναίμακτα όχι, αλλά όταν κάνεις χρήση έχεις δεχτεί το θάνατο ως πιθανότητα. Αν νοιώσεις όμως στο στόμα σου τη γεύση του, ίσως πειστείς για απεξάρτηση.

(όποιος θεωρήσει αυτό το κείμενο οικονομική ανάλυση, να πάει να κοιταχτεί)